Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ

ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ
(260 σχετικές αναρτήσεις) 

ΕΔΩ:

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Στα βουνά, ψηλά...

Στα βουνά, ψηλά,

αγναντεύει η ματιά μου…
Ψάχνει για να βρει,
Ποιος θα με λυτρώσει!...

Ω, Θεέ!
Η Λύτρωση…
από Σένα θα ’ρθει,
που ’χεις πλάσει τα ουράνια και τη γη!..


Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Εκεί γλυκά, να κελαηδούν...

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwg7PJdfQ7waWVzsQydw5RN0xdKAQRVmDTWx7sRV1u0Fl6b4m3bIYcnyHkFQjBl0FLr2_l2H_B-ruBdM42YqBTnUopB5ubBite6v_GnYd548vfw9cMpF_umA98-YI5Wl2qsB15dyGhcHW5/s720/XAIRETE.jpg
Εκεί γλυκά, να κελαηδούν, ακούω τα πουλάκια,
με χάρη παίζουν και πηδούν στα πράσινα δεντράκια,
στα πράσινα δεντράκια!


Και τ’ αηδονάκι αρχινά, γλυκά μουσική του,
σωπάστε δάση και βουνά, ν’ ακούσω τη φωνή του,
ν’ ακούσω τη φωνή του!

Το δάσος έχει για ναό, και κάνει λειτουργία,
και αναπέμπει στο Θεό, χαράς δοξολογία,
χαράς δοξολογία!

Αηδόνι μου, θέλω κι εγώ, με σε να τραγουδήσω,
τον Πλάστη να δοξολογώ στον κόσμο όσο ζήσω,
στον κόσμο όσο ζήσω!

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2008

Αχ, του χωριού μου τα ωραία λαγκάδια,

Αχ, του χωριού μου τα ωραία λαγκάδια,
αχ, οι βρυσούλες και τα κρύα νερά,
'που πέρασα την παιδική μου ηλικία, τα πρώτα χρονιά μου γεμάτα χαρά,
…'που πέρασα την παιδική μου ηλικία, τα πρώτα χρόνια με χαρά!


Το χωριό μου, πόσο νοσταλγώ! Πότε θα ‘ρθει η ώρα να το δω!


Πότε θα ακούσω του βοσκού τη φλογέρα,
να κελαηδάει στις ωραίες πλαγές ,

να αντιλαλούνε στο γλυκό της τραγούδι,

οι κάμποι και οι γύρω βουνοκορφές,

…να αντιλαλούνε στο γλυκό της τραγούδι, οι κάμποι κι οι βουνοκορφές!

Το χωριό μου, πόσο νοσταλγώ! Πότε θα έρθει η ώρα να το δω!

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Εξεκίνησα να πάω, στο μικρό μου το χωρίο

Εξεκίνησα να πάω, στο μικρό μου το χωρίο (2)
…τα παλιά να ξαναζήσω, τους γονείς μου να φιλήσω,
που έχω χρόνια να τους δω (2)

Σαν περνώ με χαιρετούνε, κάμποι δάση και βουνά (2)
όλοι με καλωσορίζουν,
και χαρούμενα γαυγίζουν του χωριού μου τα σκυλιά,
...του χωριού μου τα σκυλιά!

Στη μικρή μας εκκλησούλα, πρώτα – πρώτα σταματώ (2)
και με πίστη στην καρδιά μου, προσκυνώ την Παναγιά μου,
που με φύλαξε γερό! (2)




Κυριακή, 27 Σεπτέμβριος 2009


Εξεκίνησα να πάω, στο μικρό μου το χωριό


Σάββατο, 26 Σεπτέμβριος 2009, 21:45

Από: Stelios Laskaridis stelioth82@hotmail.com
Προς: michalopoulos_p@yahoo.gr

Κ. Μιχαλόπουλε,

Με έκπληξη ανακάλυψα το "Εξεκίνησα να πάω στο μικρό μου το χωριό" στο blog σας.

Εξεκίνησα να πάω, στο μικρό μου το χωρίο (2)

…τα παλιά να ξαναζήσω, τους γονείς μου να φιλήσω,
που έχω χρόνια να τους δω (2)

Σαν περνώ με χαιρετούνε, κάμποι δάση και βουνά (2)
όλοι με καλωσορίζουν,
και χαρούμενα γαυγίζουν του χωριού μου τα σκυλιά,
...του χωριού μου τα σκυλιά!

Στη μικρή μας εκκλησούλα, πρώτα – πρώτα σταματώ (2)
και με πίστη στην καρδιά μου, προσκυνώ την Παναγιά μου,
που με φύλαξε γερό! (2)

http://ymnoiasmata.blogspot.com/2008/09/blog-post_04.html

Ψάχνω να βρω την ταυτότητα του εν λόγω κομματιού εδώ και καιρό. Ήταν από τα αγαπημένα μου τραγούδια όταν 20 χρόνια πριν μας το δίδαξε ο δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο, και ένας από τους λόγους που έγινα μουσικός. Το κομμάτι αυτό λοιπόν, το διασκεύασα για τρίφωνη χορωδία, εξακολουθώ ωστόσο να μη γνωρίζω αν υπάρχει ήδη κάποια μελοποίηση του, ποιος είναι ο στιχουργός και ποιος ο συνθέτης του, ονόματα που βεβαίως οφείλουν να αναγράφονται στην παρτιτούρα μου.
Επιπλέον, έχω μία τέταρτη στροφή που δεν αναγράφεται στο blog σας και λέει:

Σαν νυφούλα στολισμένη,
το σπιτάκι μου γελά (2),

όλοι τρέχουν να με δούνε,
κι οι γονείς μου με φιλούνε,

δακρυσμένοι από χαρά (2).

Εάν γνωρίζετε κάποια πληροφορία, θα το εκτιμούσα πολύ.

Με εκτίμηση,

Στέλιος Λασκαρίδης



Σάββατο, 26 Σεπτέμβριος 2009, 23:05
Από: michalopoulos_p@yahoo.gr
Προς: Stelios Laskaridis stelioth82@hotmail.com

Αγαπητέ κ. Στέλιο Λασκαρίδη, χαίρετε!

Σας ευχαριστώ που μου θυμίσατε και τη στροφή αυτή του τραγουδιού, που απορώ πώς την παρέλειψα!

Εσείς το μάθατε το τραγούδι αυτό, 20 χρόνια πριν, και εγώ… 40 χρόνια πριν! Ήταν ένα από τα αγαπημένα μας τραγούδια στις χριστιανικές συντροφιές! Δεν έμαθα όμως ποτέ τίποτε σχετικό με τον δημιουργό του.

Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία, και αν μου επιτρέψετε θα δημοσιεύσω τον διάλογο αυτό στο μπλογκ μου το «χαίρετε».

Φιλικότατα,

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος



Σάββατο, 26 Σεπτέμβριος 2009, 23:48
Από: Stelios Laskaridis stelioth82@hotmail.com
Προς: michalopoulos_p@yahoo.gr

Αγαπητέ κ. Μιχαλόπουλε,

Βεβαίως να δημοσιεύσετε το διάλογο αυτό, εάν σας είναι χρήσιμος. Μην παραλείψετε να προσθέσετε την τέταρτη στροφή του τραγουδιού που σας υπενθύμισα.
Εάν τύχει να μάθετε κάτι για τις πληροφορίες που σας ερώτησα για αυτό στο μέλλον παρά ταύτα, θα μου είναι πολύ χρήσιμες, αν και μάλλον τείνω να το χαρακτηρίσω. . ."δημοτικό".
Ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία,

Στέλιος Λασκαρίδης




Παρασκευή, 28 Νοέμβριος 2008


ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ : Μια ετικέτα που διαβάζεται, και… τραγουδιέται! :-)



ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ

Τραγούδι χαράς η ζωή μας στο δάσος! (κατασκηνωτικό τραγούδι)

Τραγούδι χαράς η ζωή μας στο δάσος,
Ω, γεια χαρά!
Τα ελάτια τα πεύκα μαζί συντρόφια μας,
Ω, γεια χαρά!

Μέσ’ στου Θεού την πλατειά αγκαλιά,
αδελφωμένοι με μια καρδιά…
Γεια χαρά, γεια χαρά, γεια χαρά, γεια χαρά, Ω, γεια χαρά!

Αγνές οι ψυχές μας σαν κρίνα που ανθούνε,
Ω, γεια χαρά!
…και ύμνοι χαράς στις κορ’φές αντηχούνε,
Ω, γεια χαρά!

Κι είν’ ο Χριστός φίλος κι αδελφός,
μέσ’ ’στη ζωή μας καθάριο φως…
Γεια χαρά, γεια χαρά, γεια χαρά, γεια χαρά, Ω, γεια χαρά!

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

εκεί ψηλά – εκεί ψηλά

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ(του Γ. Δροσίνη):

Τι λοιπόν;
Της ζωής μας το σύνορο,
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ’ ότι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε,
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε,
τούτο μόνο «ζωή μας» το λέμε;
Κι αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε,
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ’ ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε,
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτε άλλο; Στερνό μας απόρριμμα,
το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανήκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ’ τους τάφους ανθίζει;
…Κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως περ’ απ’ τον τάφο αρχίζει;

Η ψυχή, ταξιδεύτρα μεσ’ τ’ άπειρο,
σταλαμίδα νερού μήπως μοιάζει,
που ανεβαίνει στα νέφη απ’ τα πέλαγα
κι απ’ τα νέφη στους κάμπους σταλάζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμ’ αυγής είναι πέρα;
…Κι αντί να ’ρθει μια νύχτ’ αξημέρωτη
ξημερώνει μι’ αβράδιαστη μέρα;

Μήπως είν’ η αλήθεια στο θάνατο,
κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως «ζει» μήπως πέθανε
κι είναι αθάνατο ότι έχει «πεθάνει»;


…ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (του Κατηχητικού Σχολείου):

«Πίστευε – ΠΡΟΣΜΕΝΕ, όσο θα ζεις,
τον Ιησού μας μια μέρα θα δεις,
εκεί ψηλά – εκεί ψηλά,
να σου χαμογελά»!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ



ΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΟΠΟΥΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Βγήκαν απ΄ τη χώρα της δουλείας
ψάχνοντας τη γη της λευτεριάς…
Δίψασαν στην έρημο του πόνου,
λύγισαν στη θλίψη της σκλαβιάς.

Πέρασαν έρημους και ποτάμια
νικήσαν λαούς πολεμικούς…
Έφαγαν ορτύκια, χόρτασαν με μάννα
λάτρεψαν και άλλους, ψεύτικους θεούς!

Επωδός:

Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας
σε τούτο το στρατί το μαρτυρικό,
βάδισε Εκείνος κι όλα τα παιδιά Του
πορεύονται μαζί Του προς τον ουρανό. (δις)

Η γη της Χαναάν δεν μας περιμένει,
μα κάποια άλλη γη μας καρτερεί…
Έχει ετοιμαστεί κι άλλο δεν μας μένει
παρά μόνο η υπόσχεση αυτή!

Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ



Η επέλαση του χιονιά, μας κάνει να θυμηθούμε το ρητό:
«Δριμύς ο χειμών αλλά γλυκύς ο Παράδεισος»!..

…Και το τραγούδι:
Η ψυχή μας στον αγώνα,
γρανιτένια θα γενεί,
και απ’ τον πιο βαρύ χειμώνα…
άνοιξη γοργά θα ’ρθεί!

Του Χριστού μας χελιδόνια,
δεν λυγίζουμε ποτέ,
κι απ’ τα πρώτα μας τα χρόνια…
μέχρι τέλους νικηταί…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://athos.edo.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=1391

Δημοσιεύθηκε: Πεμ Ιαν 26, 2006 7:17 pm

Ψυχή!
Φτερούγιζες, πολύ παλιά, στις φυλλωσιές του παραδείσου.
Ήλθε ο χειμώνας ο βαρύς της αμαρτίας και του κακού.
Σε ξεσπίτωσε. Σ’ έφερε σε τούτη τη ζωή της θλίψης και του τρόμου.
Σ’ οποίο κλαρί κι αν πέταξες, παντού σε βρήκε ο πόνος.
Άκου! Μη σκιάζεσαι! Έρχεται όπου νάναι η άνοιξη.
Σαν το πούλι τ’ αποδημητικό πάλι θέ να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.
Είν’ η φωλιά από όπου σ’ έβγαλε τ’ αγριοπούλι του κακού.
Στην αγκαλιά του Ιησού, εκεί θ’ αποδημήσεις.
Μ’ άγιες ψυχές, μαζί, και συ θα τραγουδήσεις ωδή Αγαπητού.
Μην αποκάμεις στη ζωή.
Μα προπαντός, να μη το λησμονήσεις.
Ετοίμαζε τις φτερούγες σου, γιατί θα αποδημήσεις.

(π. Δανιήλ Αεράκης)