«Χριστός! Τι όνομα γλυκύ.»

Όπου είναι ο Χριστός, εκεί είναι ο παράδεισος, όπου λείπει ο Χριστός, εκεί είναι η κόλαση...

...Και κόλαση έγινε ο κόσμος.
Γιατί όλοι κατά το μάλλον ή ήττον διώξαμε το Χριστό μέσα από τις καρδιές μας.
Δεν υπάρχει άλλο όνομα σαν το όνομα του Χριστού.
Νάνοι πραγματικά, είναι όλοι εκείνοι που παρουσιάζονται δια μέσου των αιώνων ως μεγάλοι άνδρες και τους οποίους ως είδωλα λατρεύει ο κόσμος. Νάνοι, μικρά αναστήματα, μπροστά στο ανάστημα, το ουρανόμηκες ανάστημα της φυσιογνωμίας του Ιησού Χριστού.

"Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν".
Και "Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών".

Χριστός!
Τι όνομα γλυκύ, ...φωτιά ανάβει σε κάθε καρδιά που έχει ευαισθησία και δεν έχει υλοποιηθεί στον κόσμο αυτόν.
Λένε οι αστρονόμοι, ότι μέσα εις το υλικό σύμπαν, που σχηματίζεται από εκατομμύρια γαλαξίας και δισεκατομμύρια άστρα του ουρανού, μέσ' στο υλικό σύμπαν υπάρχει ένας νοητός άξων, πελώριος, τεραστίου μήκους άξων, πέριξ του οποίου στρέφονται όλα τα αστρικά συστήματα.

Τι μεγαλειώδης ή φαντασία αυτή! Φανταστείτε ένα πελώριο άξονα, πέριξ του οποίου να στρέφεται ολόκληρο το αστρικό σύμπαν. Δεν γνωρίζω εάν η γνώμη αυτή είναι αληθινή. Ένα γνωρίζω καλώς: ότι υπάρχει ένας άλλος άξων, πνευματικός άξων, ουράνιος άξων και ο ουράνιος αυτός άξων, είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πέριξ του οποίου στρέφονται όλες οι ευγενείς υπάρξεις και ιδέες, όλα τα υψηλά και τα μεγάλα και τα άγια πρόσωπα και πράγματα. Αυτός είναι το άλφα και το ωμέγα, αυτός είναι η αρχή και το τέλος, αυτός είναι το πάν.

Ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ο Σωτήρας της ανθρωπότητας. Αυτό το φωνάζουν όχι μόνο τα άστρα του ουρανού, αλλά και κάτι άλλα άστρα. Και τα άστρα αυτά τα άλλα, που φωνάζουν ότι ο Χριστός είναι Θεός, είναι τα θαύματα. Αν μπορεί να μέτρηση κανείς τα άστρα του ουρανού, άλλο τόσο μπορεί κανείς να μέτρηση τα θαύματα που έκανε, κάνει και θα κάνει μέχρι συντέλειας των αιώνων, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εις πείσμα όλων των δαιμόνων. Ένας ποιητής ξένος λέγει ότι, εάν κάνουμε τον ουρανό χαρτί και τη θάλασσα μελάνι, πάλι δε' φτάνουν να περιγράψουμε τα θαύματα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

π. Αυγουστίνος Καντιώτης

(Από το περιοδικό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», αριθμός φύλ. 602)