ΑΝΙΚΗΤΕΣ

Ακούσαμε τις κοπέλες των ΧΜΟ,
σήμερα, πριν από λίγο,
μέσα από ένα CD, να τραγουδούν:

ΑΝΙΚΗΤΕΣ

Το μυαλό μου ανεμοδέρνει,
μες την άβυσσο με ρίχνει
καθώς κοιτώ τη σήψη γύρω μου να απλώνεται.

Μα σαν αετός, σύννεφο άσπρο,
θα ξεγλιστρήσω σε άλλο άστρο
με λύρα, πέννα και με σμίλη θε να νικήσω τη φθορά.

Χέρια ζητούν, ποθούν ειρήνη
η αγάπη ξανανθίζει,
γεννά ένα κόσμο από την αρχή,
χρυσά τα φωτοπέλαγα και συ...

...Στη σιωπή του ουρανού,
μέσα στη ζάλη του κενού
θες να ρουφήξεις μια σταγόνα αστραφτερού φωτός.

...Μπρος στη θέα του βουνού, στη σκιά του Θεού,
θες να ακουμπήσεις στη γαλήνη που σου δίνει μόνο Αυτός.

Μέσα στα κύματα η μορφή Σου,
υψώνεται σαν οπτασία
ονόματα αγίων σμιλεύονται,
γράφονται σε άφθαρτες στήλες.
Τώρα ΑΝΙΚΗΤΗ βαδίζω κοιτώ το απέραντο γαλάζιο,
γιατί το ξέρω πως κοντά Σου την νίκη πάντα θα τη ζω...

ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΕΣ

Σε έναν κόσμο τόσο ξένο - πλανεμένο - σκοτεινό,
πόσοι άνθρωποι πονούνε και ζητούν τον λυτρωμό.
Περιμένουν ένα χέρι στη ζωή τους να απλωθεί
να τους δώσει της Αγάπης παρουσία ζωντανή.

Κάνε Θεέ μου, όλη η ζωή μου να μιλάει μόνο για Σε.
Δώσε μου τη χαρά να διακονήσω
«πρώτος» να γενώ στον ουρανό,
τη ζωή μου όλη να χαρίσω
μια θυσία στον αδελφό.

Με ειρήνη στην καρδιά μου,
μια ολόθερμη ευχή δώσε, Θεέ μου, τη ζωή μου
να μοιράζομαι στη γη.

Ταπεινή διακονία Σου προσφέρω σιωπηλά,
Εσένα μόνο αναγνωρίζω στην ανθρώπινη ματιά...