Blogs+Spots

13 blogs

1. YMNOIASMATA

Για τον χριστιανό όμως, και, οι ωδές δεν είναι ανεξάρτητες από το Θεό και την πνευματική του ζωή. Γι αυτό και οι ωδές, τα τραγούδια του χριστιανού, σε οποιοδήποτε γεγονός και εκδήλωση της ζωής του είναι Θεοκεντρικά και Χριστοκεντρικά και πνευματικά. Είναι αυτά που τα ονομάζουμε ωδές πνευματικές.

http://ymnoiasmata.blogspot.com/

2. Kalogeropaisios

Και ποιοι τα λένε αυτά (ότι «πας μη Παΐσιακός, είναι αιρετικός»); Τα λένε κάποιες «ομάδες», λαϊκών κυρίως, ύποπτης προέλευσης (νέοι Βαβύλιδες) που εμφανίστηκαν πρόσφατα και δρουν με τις ευλογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, ομάδες - σφουγγοκωλάριοι της Δεσποτοκρατίας αλλά και υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας στον εκκλησιαστικό χώρο!!!..

http://kalogeropaisios.blogspot.com/

3. LEIPSANA

Είδατε τι ρεζιλίκι έγινε με το μισολιωμένο πτώμα του Βησσαρίωνα. Το πτώμα το οποίο εκμεταλλεύονται παρουσιάζοντάς το σαν άφθαρτο τάχα λείψανο αγίου...

http://leipsana.blogspot.com/

4. MICHALOPOULOS

Το προφίλ μου: Χριστιανός Ορθόδοξος. Παλαίμαχος Κατηχητής - πτυχιούχος Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (δια χειρός Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη). Χειροθετημένος Αναγνώστης (δια χειρός Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη).

http://p-michalopoulos.blogspot.com/

5. AGIOFOS

ΔΕΝ θεωρώ τον Χριστό «θαυματοποιό» του τσίρκου, κατάλληλο να κάνει τέτοια πράγματα, παρόμοια δηλαδή με την ιστορία με το «άγιο φως». Και ελπίζω να είναι απλά τρικ των παπάδων, εκεί. Οπότε εκεί τελειώνει και το «μυστήριο». Διότι θα μπορούσαν να είναι και μαγικά τεχνάσματα... Έχετε ικανούς για τέτοια, τους ανθρώπους του πατριαρχείου; Μάλλον «ΟΧΙ», θα μου πείτε! Οπότε, να λέμε «και δόξα τω Θεώ!», «και μη χειρότερα!» δηλαδή...

http://agiofos.blogspot.com/

6. AgioGraffiti

...το βέβαιο είναι ότι οι μητροπολίτες προσπαθούν ο Χριστός να γίνει εις «τύπον μητροπολίτου». Έτσι, αφού πρώτα φόρεσαν αυτοί στο κεφάλι τους από μια μίτρα (κάποιοι σκωπτικά, το λένε και «σαν καθίκι»), αφού φόρεσαν λοιπόν μια μίτρα για να μοιάσουν στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, άρχισαν μετά να ζωγραφίζουν και τον Χριστό στην ωραία πύλη, με ...αυτοκρατορική στολή και μίτρα!

http://agiograffiti.blogspot.com/

7. XAIRETE

Χαίρετε! Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα! Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης, ώστε να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το: «μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»

http://xairete.blogspot.com/

8. ISLAMIKATHEMATA

Θυμήθηκα και την αναδίπλωση του Βενέδικτου, πρόσφατα, που έσπευσε να διορθώσει προηγούμενες και ελεγκτικές για το Ισλάμ δηλώσεις του, με έναν ύμνο για το... «ειρηνικό Ισλάμ»!.. Βενέδικτος: «Ειρηνικό το Ισλάμ... Το σέβομαι βαθύτατα!»

http://islamikathemata.blogspot.com/

9. StolesDespotikes

Μέχρι και τα 40.000 ευρώ μπορεί να φτάσει το κόστος μιας δεσποτικής στολής...... Ο Σύλλογος Κληρικών Ελλάδας ζητά από τον αρχιεπίσκοπο να δώσει τέλος στα βαριά χρυσοποίκιλτα άμφια των αρχιερέων, κάνοντας λόγο για υπερβολές και συμβολισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με τα διδάγματα της ορθόδοξης εκκλησίας.

http://stolesdespotikes.blogspot.com/

10. AgioGrafika

Από επιπολαιότητα ή εσκεμμένα πολλοί χριστιανοί ταυτίζουν τη δίκαιη κρίση με την κατάκριση, και κατηγορούν όσους κρίνουν και ελέγχουν ασέβειες και σκάνδαλα. Χρησιμοποιούν δε κατά κόρον το «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε». Και δεν σκέπτονται βεβαίως, ότι αυτοί, αντιφάσκοντας προς τους εαυτούς τους κρίνουν και κατακρίνουν. Και ποιους κρίνουν και κατακρίνουν; Όχι τους ασεβείς και τους σκανδαλοποιούς, αλλά εκείνους που έχουν το θάρρος να ασκούν κριτική και να ελέγχουν τους ασεβείς και σκανδαλοποιούς.

http://agiografika.blogspot.com/

11. Humoristica

Το σατιρίζειν είναι όντως ψυχαγωγικό, προκαλεί ευθυμία, ραπίζει τη σκληρότητα της ψυχής, αναδεικνύει τα κακώς κείμενα με πρόθεση να απαλειφθούν αυτά. Γνωρίζουμε, ιστορικά, ότι είναι ένα όπλο του πολίτη απέναντι στην αυθαιρεσία των εξουσιών και στην αχαλιναγώτητη παραφροσύνη της. Η σάτιρα είναι μια λαϊκή επαναστατική πράξη, η μόνη ίσως δυνατή όταν η σοβαρότητα έχει εκλείψει από τις κοινωνίες, ή όταν επικρατούν σοβαροφανείς τινές, που, όμως, είναι θλιβερά καθεστωτικοί.

http://humoristica.blogspot.com/

12. ECCLESIASTHEMATA

«ΧΩΡΙΣΜΟΝ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ», θα «φωνάζει» πάντα - διαχρονικά ο π. Αυγουστίνος. Το ίδιο και οι αληθινοί χριστιανοί...ΤΩΡΑ ; Τι θα γίνει; Η οργή του Θεού θα εκδηλωθεί με επερχόμενα χειρότερα δεινά για την Εκκλησία αυτή της οποίας έχει ήδη σβήσει η λυχνία; Το τέρας αυτό που λέγεται «Εκκλησία και Πολιτεία» θα ψοφήσει και θα συμπαρασύρει (στον γκρεμό όπου με πάταγο θα πέσει), και, τον Τόπο αυτόν που γεννά τέτοια τέρατα; Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ.

http://ecclesiasthemata.blogspot.com/

13. IERONYMOS-B

http://ieronymosb.blogspot.com/2008/07/blog-post_1394.html
Κάτι παρόμοιο συνέβη και τώρα με τον Ιερώνυμο, ο οποίος επισκέφτηκε την Λεόντειο σχολή (των παπικών) στην οποία ήταν παλιά καθηγητής και συμμετείχε σε παπική λειτουργία εκεί, παίρνονταν έτσι σαν φιλοπαπικός το χρίσμα για την αναρρίχησή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο ίδιος, άλλωστε, έχει στενούς δεσμούς με τον οικουμενιστή Βαρθολομαίο ο οποίος έπαιξε παρασκηνιακά ένα πολύ σκληρό παιχνίδι υπερ αυτού, για να γίνει ο Θηβών αρχιεπίσκοπος!

http://ieronymosb.blogspot.com/

Ψυχή!

Άκου! Μη σκιάζεσαι!
Έρχεται όπου νάναι άνοιξη.
Σαν το πούλι το αποδημητικό
πάλι θε να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.

Ψυχή!

Φτερούγιζες πολύ παλιά,
στις φυλλωσιές του παραδείσου.

Ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς
της αμαρτίας και του κακού.
Και σε ξεσπίτωσε.
Σε έφερε σε τούτη τη ζωή
της θλίψης και του τρόμου.

Σε όποιο κλαρί και αν πέταξες,
παντού σε βρήκε ο πόνος.

Άκου! Μη σκιάζεσαι!
Έρχεται όπου νάναι άνοιξη.
Σαν το πούλι το αποδημητικό
πάλι θε να γυρίσεις.
Σε περιμένει ο τόπος σου.

Είναι η φωλιά από όπου σε έβγαλε
το αγριοπούλι του κακού.

Στην αγκαλιά του Ιησού,
εκεί θα αποδημήσεις.
Με άγιες ψυχές μαζί, και συ
θα τραγουδήσεις, ωδή Αγαπητού.

Μην αποκάμεις στη ζωή.
Μα προ παντός, να μη το λησμονήσεις:
Ετοίμαζε τις φτερούγες σου, γιατί θα εκδημήσεις.

(π. Δανιήλ Αεράκης)

Ποτέ δεν είναι αργά, φίλε «perivoli»!

«Αργά πια για μετάνοια..» (perivoli)

Μια μέρα, επάνω μας εκύλησε βαριά ταφόπετρα και κρύα,
νύχτα αξημέρωτη μας πλάκωσε, «του Άδη σκοτάδι», η αμαρτία,
και ίδιοι με πτώματα γινήκαμε, δίχως της «Χάρης» τη ζωντάνια,
μα από το μνήμα αναστηθήκαμε, Κύριε από Σε, με την «Μετάνοια»!

(από Φόρουμ)

Θέλω να μιλήσω για την αγάπη

Θέλω να μιλήσω για την αγάπη

Δεν είναι η αγάπη

στο φιλί στον έρωτα στον πόθο.

Δεν είναι η αγάπη στις υποσχέσεις στα χαρτιά.

Δεν είναι πάνω στα βουνά,
ή στους κάμπους, στ' ακρογιάλια...

Ούτε στη ζέστη, στο νοτιά, στην μπόρα!

Η αγάπη είναι μόνο στη θυσία.

Η αγάπη είναι στην καρδιά,
σ' αγνές καρδιές μονάχα.

Η αγάπη είναι μια ζεστή αγκάλη,

βοήθεια, συμπαράσταση, συμπόνια.

Η αγάπη είναι μια θυσία.

Θυσία του «εγώ», του «κάθε τι» θυσία.

Θυσία των ονείρων μου, των πάντων.

Θυσία, ναι, για τον πλησίον.

Η αγάπη είναι στην καρδιά,
σ' αγνές ψυχές μονάχα.

Είναι η αγάπη μεσ' στα στήθη,
στην καρδιά σου, στην καρδιά μου.

Είναι η αγάπη μια σταλιά από κείνη
που σκόρπισε ο Χριστός και Λυτρωτής μου.

«...Πόνος και πόθος, και παλμός, κι αγώνας μας: Τ’ αύριο...»

Τραγουδούσαμε τότε:

«Τούτη η φλόγα που 'χει ανάψει, στην καινούργια μας γενιά...
...κάθε σάπιο θε' να κάψει, και κακιά κληρονομιά!..
Με το θάρρος, με τη γνώση, που μας χάρισε η Πίστις,
ο καθένας μας ας γίνει, του καινούργιου κόσμου χτίστης!»

Και το:

«Χτίστες, μπρος.. με καρδιά γεμάτη φως,
Κι ο Χριστός, θα μας είναι οδηγός...»

Και το:

«Είμαστε χαλαστάδες, άκου!
Είμαστε χτίστες, εμείς!
Ξεριζωτές, και φυτευτές...

...Πόνος και πόθος, και παλμός, κι αγώνας μας:
Τ' αύριο να πλάσουμε καλύτερο απ' το χτες!..
Χτίστες εμείς... Ξεριζωτές, και φυτευτές!!..»

Τραγουδούσαμε (νέοι) τότε:

Τραγουδούσαμε (νέοι) τότε:

«Τούτη η φλόγα που ’χει ανάψει, στην καινούργια μας γενιά...
...κάθε σάπιο θε’ να κάψει, και κακιά κληρονομιά!..
Με το θάρρος, με τη γνώση, που μας χάρισε η Πίστις,
ο καθένας μας ας γίνει του καινούργιου κόσμου χτίστης!»

Και το:
«Χτίστες, μπρος.. με καρδιά γεμάτη φως,
Κι ο Χριστός, θα μας είναι οδηγός...»

Και το:
«Είμαστε χαλαστάδες, άκου!
Είμαστε χτίστες, εμείς!
Ξεριζωτές, και φυτευτές...
...Πόνος και πόθος, και παλμός, κι αγώνας μας:
Τ’ αύριο να πλάσουμε καλύτερο απ’ το χτες!..
Χτίστες εμείς... Ξεριζωτές, και φυτευτές!!..»

Μ’ αγαπάει; Δε μ’ αγαπάει;

Αρμονία τάξη στην καρδιά στο νου,
μας εμπνέει πάντα το έργο του Πλαστουργού...

Η ομορφιά στη φύση, των άστρων οι τροχιές,
τ' απαλό το χρώμα στων κρίνων τις φορεσιές!

Θεία ομορφιά, αγνότητα χαρά,
κοντά στον Ιησού μας, νιώθει κάθε καρδιά...

Πού είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά;

ΑΡΙΘΜΟΙ ια΄ 23
Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, μήπως η χειρ του Κυρίου εσμικρύνθη;
Τώρα θα δεις αν εκτελείται ο λόγος μου ή όχι.
ΗΣΑΪΑΣ ν΄2
Εσμικρύνθη ποσώς η χειρ μου, ώστε να μη δύναται να λυτρώση;
Ιδού εγώ με την επιτίμησίν μου εξήρανα την θάλασσαν...
ΗΣΑΪΑΣ νθ΄1
Ιδού η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μην δύναται να σώση` ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μην δύναται να ακούση.

Άρα παρατηρούμε από αυτά τα εδάφια, ότι δεν κόντυνε το χέρι του Κυρίου μας,
Έχει να δώσει ακόμη και σε μας σήμερα όπως και τότε στην Π. Διαθήκη, ίδιος είναι ο Θεός εις τους αιώνας, ούτε έγινε κουφός.
Μας ακούει όλους μας, αν καμιά φορά δεν απαντάει αμέσως είναι γιατί περιμένει την κατάλληλη στιγμή να απαντήσει που θα είναι για το συμφέρον μας.

Δεν κόντυνε το χέρι Σου Κύριε, σπεύσον και βοήθει μοι!!
Ας είναι δοξασμένο το όνομά Σου εις τον αιώνα. Αμήν

ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

Άκουσα πολλές φορές τον κόσμο να ρωτά:
πού είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά;
Η δύναμη τι έγινε; Εμίκρυνε ο Θεός;
Μ' ακούει σαν προσεύχομαι,
ή άλλαξε, και πώς;

Ο Θεός θα το κάνει ξανά και ξανά...
Δυνατός είναι Αυτός τώρα όπως και χτες!
Κι αν αργεί, δεν ξεχνά να άπαντα σε προσευχές
κάθε θαύμα του χτες θα το δούμε ξανά.

Ξέρω πως δεν άλλαξε το χέρι του Θεού!
Η δύναμη του ανάλλαχτη και πάντα και παντού...
Πιστός αιώνια στέκεται, θα στέκεται, και να:
Δοκίμασε το θαύμα Του που κάνει στην καρδιά!..

σηκωθείτε παιδιά, σηκωθείτε..

Ήλιος πάλι λαμπρός ξεπροβάλει,

σηκωθείτε παιδιά, σηκωθείτε..
της αυγής τη δροσιά να χαρείτε,
και να πούμε τραγούδια γλυκά!

Ας υψώσουμε νου και καρδιά μας,
στον Ουράνιο Θεό και Πατέρα,
που μας έστειλε πάλι τη μέρα,
και φροντίζει για μας στοργικά!

«Έλα Κύριε Ιησού!» (Αποκάλυψη, κβ΄ 20)

ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

Ω στου πατέρα το σπίτι επάνω,
πάνω από τ' άστρα και τον ουρανό,
έχει για μένα ο Θεός ετοιμάσει
σπίτι και θρόνο λαμπρό φωτεινό!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

Λευκοί άγγελοι θα με περιμένουν,
λευκή στολή θα φορέσω κι εγώ,
τον Κύριο μου και τον Λυτρωτή μου,
εις τον Αιώνα θα τον υμνολογώ!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

Ω η ζωή θα κυλάει με χάρη,
θλίψεις και δάκρυα θα ξεχαστούν,
η αμαρτία και ο πειρασμός
δεν θα υπάρχουν να μας ενοχλούν!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

(Έλα Κύριε Ιησού! Αποκάλυψη κβ΄ 20)

Μ’ όπλο την πίστη κινάμε εμπρός!

Ισχυροί στρατιώτες
μ' όπλο την πίστη κινάμε εμπρός,
τι κι αν μύριοι εχθροί μας
έρχονται να μας στερήσουν το Φως.

Μέσα στην άγρια μάχη
ορμάμε πάντα μ' αφάνταστη ορμή,
δεν μας τρομάζουν οι μπόρες
έχουμε μέσα μας φλόγα θερμή.

Πάντα το άγιο χέρι
του φίλου μας και Πατέρα Χριστού,
στέκεται μπρος οδηγός μας
του Θείου δρόμου Του και λατρευτού.

Μέσα στην άγρια μάχη
ορμάμε πάντα μ' αφάνταστη ορμή,
και σταθερά τ' άγιο χέρι
μεσ' στη ζωή θα μας καθοδηγεί.

(Σύγχρονο τραγούδι ΧΜΟ)

Παιδική ερώτηση: «Τι είναι Θεός;»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Θα σου το πω με ένα τραγουδάκι, που λέγεται «Είναι Θεός!», που φανερώνει μαζί με το «τι είναι Θεός», και την πίστη μας σε Αυτόν, την πίστη που είναι ριζωμένη σε κάθε άνθρωπο που γεννιέται. Είναι ένα τραγουδάκι που έμαθα όταν ήμουν και εγώ μικρό παιδάκι σαν και εσένα, και πολύ το αγαπώ. Λέει λοιπόν το τραγουδάκι:

«Είναι Θεός!
Αυτός σκορπά,
τα λούλουδα στη γη π' ανθούνε,
και προστατεύει κι αγαπά,
όσα παιδιά τον αγαπούνε.

Είναι Θεός!
Κάθε πρωί,
μας δίνει μια καινούργια μέρα,
Αυτός μας δίνει τη ζωή,
αυτός μας δίνει τη μητέρα.

Είναι Θεός!
Μας οδηγεί,
και μας διδάσκει αυτά που πρέπει,
και ρίχνει μια μάτια στη γη,
κι όλες τις πράξεις μας τις βλέπει!..»

Σου άρεσε; Ωραία η μελωδία, ωραία και τα λογάκια ε; Εμένα πάντα με συγκινεί, γι αυτό τρέμει η φωνή μου, γι αυτό κόμπιασα, και γι αυτό δάκρυσαν και τα μάτια μου...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ:

Του άρεσε τελικά του μικρού το τραγουδάκι μου, το «Είναι Θεός!».
Και αργότερα, η αδελφή του πείρε θάρρος, και έβαλε στο κασετόφωνο μια κασέτα, με ένα σχετικό τραγουδιστικό διάλογο, δώρο του παππού και της γιαγιάς από την επίσκεψή μας στο εξοχικό τους.
Και να τι ακούσαμε όλοι μαζί:

«Όμορφα που είναι εδώ, παππού!

Ναι, είναι όλα όμορφα όσα έχει φτιάξει ο Θεός. Εμείς όμως οι άνθρωποι, καταστρέφουμε τα έργα της Δημιουργίας Του. Με τις απροσεξίες και την πλεονεξία μας. Έτσι, σιγά σιγά, το περιβάλλον χαλάει και χάνει τη φυσικότητά του. Εδώ, Δόξα τω Θεώ, είναι όλα καθαρά και όμορφα, όπως τα έφτιαξε Εκείνος!

Ω! Είναι όλα τόσο τέλεια. Ε, γιαγιά;

Ναι, είναι τέλειο το έργο του Δημιουργού.
Ακούστε τον παππού σας, πόσο όμορφα το τραγουδάει αυτό:

Ω! Είναι τέλειο ό,τι έχει φτιάξει ο Θεός,
είναι τέλειο το Έργο αυτό!
Η φύση όλη, το φανερώνει παντού,
πως είναι τέλειο το έργο Αυτού...

...Την πρώτη μέρα ο Θεός έφτιαξε το Φως, κι έγιναν όλα φωτεινά.
Και τη δεύτερη, τον ουρανό και στη γη τη θάλασσα.
Την τρίτη μέρα έκανε στεριά κι έβαλε δέντρα και φυτά.
Και την Τετάρτη (φάνηκε) ο ουρανός, ήλιος σελήνη κι άστρα λαμπερά.
Την πέμπτη μέρα έγιναν τα πούλια κι όσα ζουν στη θάλασσα.
Και την έκτη, αρχικά, το πλήθος των ζωών, και ο Άνθρωπος μετά.

...Γι αυτό κι εμείς εδώ στην έξοχη, θαυμάζουμε το Έργο αυτό,
κοιτάζοντας τον ήλιο τον λαμπρό και το γάργαρο νερό...
...Στα δέντρα πάνω τα πούλια πετούν, γλυκά μας τραγουδούν,
τα λουλούδια άρωμα σκορπούν, όλα για 'Κείνονε μιλούν!

Ναι, ο Θεός είναι ο Δημιουργός.
Αυτός έκανε όλα όσα βλέπουμε γύρω μας:
Τα δέντρα, τα πούλια, τη θάλασσα, τον ήλιο, τον ουρανό...
Έκανε και εμάς, για να τον δοξάζουμε με όλα τα άλλα που δημιούργησε Αυτός.
Ακουστέ τη φύση: Ψάλει, δοξάζει τον Δημιουργό της. Εσείς;

Όλη η φύση ψάλει κι υμνεί,
τον Κύριο της δοξολογεί,
τέτοια τραγούδια όλο χαρά,
τα' ακούς και με κλειστά αυτιά...
Είν' ο αέρας που τραγουδά,
με το ρυάκι και τα πουλιά,
ψάλει το κύμα στην αμμουδιά,
κι όλα τα ζώα και τα φυτά...

Και το τρένο που φεύγει γοργά,
και το καράβι στ' ανοιχτά,
κι ο τροχονόμος... όταν σφυρά,
όλα ψάλουνε με χαρά.
Στο Δημιουργό, Ιησού Χριστό, Δόξα και τιμή!.. ψάλουμε κι εμείς!!».

YMNOI-ASMATA (διάλογοι)

Σε πίκραναν πολλοί, στο στίβο της ζωής...

Σε πίκραναν πολλοί στο στίβο της ζωής,
η άγνοια σε κράτησε μακριά μας,
στο ψέμα αν ψάχνεις την αλήθεια
δεν θα βρεις
άκουσε τους ψιθύρους της καρδιάς μας:

Έλα μαζί μας σ' έν' άλλο στίβο
δώσε την ψυχή σου στο Χριστό,
έλ' αδελφέ στης αρετής το στίβο,
χάριζε καρδιές στον ουρανό.

Σκυταλοδρόμοι αγάπης θα είμαστ' αθλητές
στ' άστρα τα ψηλά ιδανικά μας,
του έργου του Χριστού εμείς συνεχιστές
θα έχουμε για πάντα σύνθημα μας:

Έλα μαζί μας...

Κι απ τον πιο βαρύ χειμώνα... άνοιξη γοργά θα ’ρθει!!..

Μπρος αδέλφια για τη νίκη, στο στρατί που 'χουμε μπει..

Χίλιοι μας κυκλώνουν λύκοι, μα κανένας μη σκιαχτεί! 

Του Χριστού μας χελιδόνια, δεν λυγίζουμε ποτέ...

κι απ τα πρώτα μας τα χρόνια, μέχρι τέλους νικηταί! 

Η ψυχή μας στον αγώνα, γρανιτένια θα γενεί.

κι απ τον πιο βαρύ χειμώνα... άνοιξη γοργά θα 'ρθει!!.. 

Συ που κόσμους κυβερνάς...

Συ που κόσμους κυβερνάς,
και ζωή παντού σκορπάς,
άκου τούτη τη στιγμή,
των παιδιών σου τη φωνή.

Φώτιζε μας τη ψυχή,
στο καλό, την αρετή.
Δίνε μας από ψηλά,
Θάρρος, δύναμη, χαρά.

Για να ζούμε εδώ στη γη,
με γαλήνη, με τιμή,
Και να υμνούμ' αιώνια Σε,
Πάνσοφε, Δημιουργέ!

Αχτίδες φως μπαίνουν μέσα στο ναό.

Αχτίδες φως μπαίνουν μέσα στο ναό.

Στις εικόνες δειλά γλιστρούν
στο καντήλι της Παναγιάς.

Φεύγει ψηλά ευωδιά απ' το θυμιατό,
στη γαληνή του Όρθρου
η ψυχή μου φτεροκοπά.

Πόσο πολύτιμη είναι τέτοια κληρονομιά,
μ' αίμα κρατήθηκε, με καρδιά.

Θαύματα απ' τις εικόνες, λόγια Πατερικά,
χίλιες μορφές μαρτύρων ψάλλουν μέλη
βυζαντινά.

Δοξάζω, ψάλω, θερμά ευχαριστώ,
σαν ακρίτας τώρα και εγώ
την παράδοση θα κρατώ.

Και στα παιδιά μου θα δώσω φυλακτό
σαν σκυτάλη της Πίστης
να κρατούν το Σταυρό.

Πόσο πολύτιμη είναι τέτοια κληρονομιά,
είμαι ταγμένος να την κρατώ ...

Θα κάνω το σταυρό μου,
στην εκκλησιά θα μπω.

Χίλιοι εχθροί κι αν έρθουν
δεν βουλιάζουν την Κιβωτό.

Αδελφέ μου

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, έγραψε

Ένα τραγουδάκι:

Αυτό που ζούμε δεν χωράει
στο ανθρώπινο μυαλό.
Είναι πάνω απ' τη φύση και τους νόμους,
είναι θαύμα καινό!..

Αδελφέ μου, αδελφή μου, νοιώθω ότι ΄σαι
ο άλλος μου εαυτός.
Η ψυχή σου και η δική μου
δυο σταγόνες φως π΄ αστράφτουν.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πού αρχίζω εγώ,
πού ΄σαι συ και πού είναι οι άλλοι,
πού είναι ο Θεός!

Όλα είναι, μόνο ένα,
είναι η αγάπη του Θεού.
Αυτή ΄ναι που κινεί τον κόσμο.
Είμαστε όλοι «μια ψυχή»!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ «ΑΠ' ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΙΟ ΠΑΝΩ»! Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Θέλω να μιλήσω για την αγάπη.

Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας

Άκουσα ένα τραγούδι, από τον δίσκο (CD) με τίτλο «Τα τραγούδια μας Α΄» των ΧΜΟ. Ο σκοπός (η μελωδία), η μουσική και οι φωνές, όλα καταπληκτικά! Εδώ, το μόνο που μπορώ να μεταφέρω είναι τα λόγια, που είναι τα εξής:

Βγήκαν απ΄ τη χώρα της δουλείας
ψάχνοντας τη γη της λευτεριάς...
Δίψασαν στην έρημο του πόνου,
λύγισαν στη θλίψη της σκλαβιάς.

Πέρασαν έρημους και ποτάμια
νικήσαν λαούς πολεμικούς...
Έφαγαν ορτύκια, χόρτασαν με μάννα
λάτρεψαν και άλλους, ψεύτικους θεούς!

Επωδός:

Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας
σε τούτο το στρατί το μαρτυρικό,
βάδισε Εκείνος κι όλα τα παιδιά Του
πορεύονται μαζί Του προς τον ουρανό. (δις)

Η γη της Χαναάν δεν μας περιμένει,
μα κάποια άλλη γη μας καρτερεί...
Έχει ετοιμαστεί κι άλλο δεν μας μένει
παρά μόνο η υπόσχεση αυτή!

Στο δρόμο προς τη γη της επαγγελίας...

Χρόνια μου μοσχομύριστα...

Χρόνια μου μοσχομύριστα,
παιδιάστικά μου χρόνια,
βραγιές με τα τριαντάφυλλα,
κλωνάρια με τ' αηδόνια.

Στη ζήση μου σας έβαλα,
άσειστα θέμελά της,
από τα πρώτα χρόνια της
ως τα γεράματά της.

Ήμουν δεκάχρονο παιδί,
της άνοιξης λουλούδι,
πιστό του κατηχητικού,
κι εγώ ένα μαθητούδι.

Για μέτρησέ τα, αν μπορείς,
ποσά διαμάντια πήρα,
ρουφώντας κάθε Κυριακή,
τα λόγια του Σωτήρα!..

Παιδί θα μείνω στη ψυχή,
με φρόνηση στο νου μου,
ελπίδα της Πατρίδας μου
καμάρι του γονιού μου..

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, αυτό που λέγαμε εδώ και κάποιες δεκαετίες με τα παιδιά στο κατηχητικό, και με τις χριστιανικές νεανικές παρέες, είναι το ακόλουθο:

ΨΑΡΑΔΕΣ

ΣΤΑ ΞΑΝΘΑ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ ΡΟΔΙΖΕΙ
ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΙ Μ’ ΑΧΤΙΔΕΣ ΧΡΥΣΕΣ
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΤΙΣ ΑΝΗΛΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

ΚΙ ΕΙΝ’ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΡ’ ΑΠΛΩΜΕΝΗ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΙΧΩΣ ΧΑΡΑ
ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
Ν’ ΑΠΛΩΘΕΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΤΟΥ ΨΑΡΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΨΑΡΑΔΕΣ ΓΕΝΕΙΤΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΜΑΖΙ
ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ENAΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΔΕΙΤΕ
ΝΕΚΡΩΜΕΝΟ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΕΙ…

ΤΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
ΦΤΩΧΟΙ Ή ΠΛΟΥΣΙΟΙ – ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟΙ!
…ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ,
ΟΛΟ ΠΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΧΘΟΥΣ ΖΩΗ…

ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ, ΠΑΙΔΙΑ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΦΩΣ
ΑΣ ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ, ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ!
ΟΛΟΙ ΔΙΧΤΥΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΙ ΕΜΠΡΟΣ…

Παναγιώτης

Ένα λουλούδι από τον κήπο μου!

Ένα λουλούδι από τον κήπο μου: 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Σαν τα ηλιοτρόπια
που κοιτούν
κατάματα τον ήλιο,
και στρέφουν
πάντα προς αυτόν
την ύπαρξη τους, πλέρια…

…Όμοια κι εμείς,
βλασταίνοντας
στης χάρης Σου το Βασίλειο,
σε Σένα Θεέ, υψώνουμε
ψυχή και νου και χέρια,
μέσα στους χειμώνες της ζωής,
και μέσα στα καλοκαίρια!..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!

Χαμός!..

...Από μακριά δε, ακούω (σαν να έρχονται από έρημο βράχο - βράχο κάποιου καημού), ακούω τα τραγούδια (των ναυαγών της πίστης;) να καταριούνται τη «μοίρα» που τους ζήλεψε και το φθονερό μάτι που τους μάτιασε και χάσανε την αγάπη «σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε στης λίμνης μέσα το θόλο νερό»..

Ή, ακούω, συντριμμένοι να λένε: «Είναι βαριά η μοναξιά, είναι πικρά τα βράχια, παράπονο η θάλασσα και μου 'πνιξε τα μάτια»..

Ή, απελπισμένα (θέλουνε και μουσική λίγο πριν την εξαφάνισή τους!) να ζητάνε: «Φέρτε μου ένα μαντολίνο, για να δείτε πώς πονώ, κι ύστερα θα γίνω κρίνο κι ύστερα πια θα χαθώ. Τι με νοιάζει σαν χαθώ - αφού θα έχω γίνει κρίνο...».

Χαμός!..

..Αλλά εμείς («όσοι πιστοί»), μέσα στο πλοίο της Εκκλησίας, με άγκυρα την ελπίδα, έχουμε ειρήνη και γαλήνη στη ζωή μας.

Όσο και αν τα κύματα και θαλασσοταραχές της ζωής αυτής μας χτυπάνε με μανία, εμείς μπορούμε να μένουμε ατάραχοι.

Διότι η άγκυρά μας, κρατάει την ψυχή μας σταθερά στο Θεό και δεν την αφήνει να παρασυρθεί από τους ανέμους και τα κύματα των πειρασμών, των προβλημάτων, των δοκιμασιών και των θλίψεων. Στον Κύριό μας Ιησού Χριστό θα εμπιστευόμαστε απόλυτα τη ζωή μας και την ελπίδα μας για να μη ναυαγήσουμε ποτέ..

http://xairete.blogspot.com/2008/07/nikos-chatzinasios.html

καλό απόγευμα

Ένα τραγούδι με τον τίτλο αυτό, θυμήθηκα, και σκέφτηκα να σας το αφιερώσω, με την ευχή για «καλό απόγευμα»!

Το ρεφρέν λέει:

«Ξημέρωσε καλοκαιριά (!)
κι ανθοπλημμύρισε η καρδιά ...»

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!

Α, ξέχασα.

Το τραγούδι, λέει ακόμα:

«Παίζουν γελούνε τα παιδιά,
κι ανοίγουν με χρυσά κλειδιά ...
και μια και δυο και τρεις
κι αμέτρητες φορές,
και τις σκληρότερες καρδιές!»

Τα παιδιά ... [Ματθαίος, ιη΄ (18): 3]

ανώνυμος έγραψε: Αυτή η εικόνα, μου γαληνεύει την ψυχή!

ανώνυμος έγραψε

Αυτή η εικόνα, μου γαληνεύει την ψυχή!

ο FORUMEPISKEPTHS έγραψε

Ω στου πατέρα το σπίτι επάνω,
πάνω από τ' άστρα και τον ουρανό,
έχει για μένα ο Θεός ετοιμάσει
σπίτι και θρόνο λαμπρό φωτεινό!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

Λευκοί άγγελοι θα με περιμένουν,
λευκή στολή θα φορέσω κι εγώ,
τον Κύριο μου και τον Λυτρωτή μου,
εις τον Αιώνα θα τον υμνολογώ!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

Ω η ζωή θα κυλάει με χάρη,
θλίψεις και δάκρυα θα ξεχαστούν,
η αμαρτία και ο πειρασμός
δεν θα υπάρχουν να μας ενοχλούν!

Ω, πότε θα 'ρθει η ώρα εκείνη
που θα με πάει κοντά στον Χριστό!

(Έλα Κύριε Ιησού! Αποκάλυψη κβ΄ 20)

Σχόλιο στο θέμα:

«Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία εστί , θεϊκό έρωτι πτερουμένοις»

Το λιμάνι...

Ο "Forum EPISKEPTHS" (Παναγιώτης Μιχαλόπουλος) έγραψε σε συζήτηση στο φόρουμ του παθφάιντερ:

Εκτός από την ωραία αυτή εικόνα του π. Αυγουστίνου, της παραβολής δηλαδή όπου η Εκκλησία παρομοιάζεται με πλοίο (όπου Κυβερνήτης βέβαια είναι ο Χριστός), έχουμε και την παρομοίωση της Ελπίδας, με... την άγκυρα του πλοίου!

Αυτό, από τον απόστολο Παύλο στην προς Εβραίους επιστολή του. Εκεί γράφει για την ελπίδα που έχουμε σαν άγκυρα της ψυχής, άγκυρα ασφαλή και βέβαιη!..

Όλα αυτά, μαζί και με το Ευαγγέλιο της Κυριακής (με τους μαθητές στο πλοίο και τον Χριστό να έρχεται προς αυτούς περπατώντας πάνω στη φουρτουνιασμένη θάλασσα), μου θύμισαν και ένα τραγούδι των εφηβικών μου χρόνων:

Στου Χριστού μας το λιμάνι
θα αρμενίζω με χαρά
ύστερα από κάθε πάλη
μεσ' 'τα κύματα βαθειά.

Λατρευτέ μας Χριστέ - Λατρευτέ μας Χριστέ,
Και του πλοίου μας οδηγέ!
Που μεθάς την καρδιά - που μεθάς την καρδιά,
του πιστού που σε αγαπά!..

ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ...

Τραγούδι:

ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ...

Κάποιος στο όνειρο του
όλη του είδε τη ζωή,
σαν να περπάταγε στην άμμο
απ' όταν ήτανε παιδί.
Και κάποιου ίχνη ακολουθούσανε
σε όλες τις στιγμές
και αναρωτήθηκε ποιες να είναι
οι άλλες δυο πατημασιές.

Τώρα ξέρω, Ιησού, πως ήσουνα Εσύ.
στα βήματα μου έδινες πνοή,
σε όλη τη ζωή, Συ ήσουν οδηγός
πατέρας μου και φίλος πιστός.

Μα σαν ήρθαν πόνοι,
αγωνίες, πειρασμοί,
Θεέ μου, γιατί δυο αχνάρια μόνο
απόμειναν εκεί;
Απόρησα, γιατί με άφησες
στη δύσκολη στιγμή
και Συ μου είπες πως με κράταγες,
δεν πάταγα στη γη.

Τώρα ξέρω, Ιησού...

Μελωδικά ακούσματα. Αγγελικές φωνές, σε ορθόδοξο μοναστήρι.

Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει!

Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει.

Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.

Χαίρε, η γή της επαγγελίας. Χαίρε εξ ης ρέει μέλι και γάλα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ' εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διό περ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν, κράζων.

Αλληλούϊα.

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Νέαν έδειξεν κτίσιν..

Tην Tιμιωτέραν, Ήχ. πλ. α'

Ωσσανά

Απολυτίκιο

Την κοινήν Ανάστασην προ του σου πάθους πιστούμενος,
εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός..
όθεν και ημείς ως οι παίδες,
τα τοις νίκης σύμβολα φέροντες,
σοι τω Νικητή του θανάτου βοώμεν:
Ωσσανά εν τοις υψίστοις,
ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου

Μετάφραση

Θέλοντας Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις,
πριν από τη σταυρική Σου Θυσία,
ότι είναι κάτι το βέβαιο η ανάσταση όλων των νεκρών,
ανέστησες εκ νεκρών τον Λάζαρον..
Για τούτο και εμείς,
μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν
κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ,
κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης,
τα βάϊα και βοώμε προς Εσένα,
τον νικητή του θανάτου:
Βοήθησέ μας και σώσε μας,
Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού,
ας είσαι ευλογημένος Συ,
που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο.

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου...

Ανάσταση!

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που μαύροι τη μαράνανε χειμώνες,
μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει
κι ανθίζουν μενεξέδες κι ανεμώνες.

Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που τη σπαράξαν άγρια οι στείροι πόνοι,
ολόδροσο, ουρανόσταλτο βλαστάρι
Θεϊκής χαράς αρχίζει να φυτρώνει.

Θεϊκής χαράς !

Ω Σταυρωμένη Ελπίδα!
Καθώς σε βλέπω αναστημένη πάλι,
Αθάνατη, απροσμάχητη, μεγάλη,
κάμε το θαύμα που ποτέ δεν είδα!
Ό,τι νεκρό του μυστικού μου κόσμου,
παρακαλώ Σε, ανάστησε το εντός μου

Ποιητής Γ. Βερίτης

Ευθυμεί, τις;

«Ευθυμεί, τις; Ψαλλέτω!»

Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, πάσχα Κυρίου πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Σημερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός ανέστη και Άδης εσκυλεύθη.

Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστι πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αναστάσεως ημέρα, και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν, αδελφοί, και τοις μισούσιν ημάς.. συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν: Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον Κυριον Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν.. συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν Ανάστασιν.. ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κυριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού.. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος.

Περί χριστιανικής ποίησης, τραγουδιού, κλπ ασμάτων ο λόγος…

Περί χριστιανικής ποίησης, τραγουδιού, κλπ ασμάτων ο λόγος…

…Αλλά για τι τραγούδια μιλάμε;
Και τι είναι ψαλμοί, και τι ύμνοι, και τι ωδές πνευματικές; Διαβάζω στον πρόλογο του βιβλίου «Ωδές πνευματικές»:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Το αρμονικό συνταίριασμα ποίησης και μουσικής δημιούργησε το τραγούδι. Είναι επιστήμη και τέχνη μαζί, γέννημα της ανθρώπινης ψυχής που με το τραγούδι εκφράζει τη χαρά και τον πόνο της, την αγωνία και την ελπίδα της. Το τραγούδι σαν έκφραση των ανθρωπίνων συναισθημάτων είναι μια γλώσσα παγκόσμια, καταληπτή από όλους, γιατί όλοι οι άνθρωποι της γης έχουν τα ίδια συναισθήματα, γελούν και κλαίνε με τον ίδιο τρόπο.
Αλλά δεν είναι μόνο ένας δυνατός τρόπος έκφρασης το τραγούδι. Είναι και ένα μορφωτικό μέσο που επηρεάζει τον άνθρωπο γιατί τον συνδέει με το παρόν αλλά και με το παρελθόν, την ιστορία και την παράδοση.

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ:
Εδώ χρειάζεται να γίνει μια διευκρίνηση. Όλοι οι συνδυασμοί ποίησης και μουσικής δεν είναι τραγούδια ή καλύτερα δεν είναι τραγούδια του αυτού είδους. Ο απ. Παύλος διακρίνει στην εποχή του ψαλμούς, ύμνους και ωδές πνευματικές. Οι ψαλμοί και οι ύμνοι ήταν προσευχές. Διαφέρανε όμως στο ότι οι πρώτοι ψάλλονταν με τη βοήθεια ψαλτηρίου ενώ οι δεύτεροι χωρίς μουσικό όργανο. Με απλά λόγια ψαλμοί και ύμνοι είναι όλα εκείνα που συνδέονται με το Θεό και τη λατρεία.

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ:
Εκτός όμως από τη λατρεία ο άνθρωπος έχει και τόσες άλλες εκδηλώσεις: Τραγουδάει σε ευχάριστα και σε θλιβερά γεγονότα της ζωής του. Έχει τραγούδια για τη γέννηση, για το γάμο, για τη χαρά, για το θάνατο και την κηδεία, για την άνοιξη και το καλοκαίρι, για το βουνό και τη θάλασσα, για τον τρύγο και για τον πόλεμο. Αυτά λέγονται ωδές.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΩΔΕΣ:
Για τον χριστιανό όμως, και, οι ωδές δεν είναι ανεξάρτητες από το Θεό και την πνευματική του ζωή. Γι αυτό και οι ωδές, τα τραγούδια του χριστιανού, σε οποιοδήποτε γεγονός και εκδήλωση της ζωής του είναι Θεοκεντρικά και Χριστοκεντρικά και πνευματικά. Είναι αυτά που τα ονομάζουμε ωδές πνευματικές.

ΟΙ ΨΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΜΝΟΙ ΣΗΜΕΡΑ:
Τη διάκριση του Παύλου (για ψαλμούς, ύμνους και ωδές πνευματικές) μπορούμε να κρατήσουμε και σήμερα, με μια μικρή αλλαγή. Ψαλμοί σήμερα είναι οι προσευχές της αγίας Γραφής που έχουν αιώνιο κύρος και επικαιρότητα διότι (εμείς) πιστεύουμε ότι είναι Θεόπνευστες, διότι τις υπαγόρευσε στους ποιητές Του (οι περισσότεροι είναι του Δαυίδ) το Πνεύμα το άγιο.
Ύμνοι είναι οι επιλεγμένες προσευχές που χρησιμοποιούνται στη Θεία λατρεία. Είναι εμπνευσμένοι από περιστατικά και αλήθειες της αγίας Γραφής, ή από τη ζωή και την ιστορία της Εκκλησίας μας. Πολλοί ύμνοι καταφέρνουν να εκφράσουν βαθιές θεολογικά νοήματα με μορφή άψογη ποιητικά και είναι πραγματικά έργα αξεπέραστα μέχρι σήμερα.
…ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΤΑΛΗΠΤΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!..

ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ:
Ωδές λοιπόν είναι τα τραγούδια. Όπως ο «κόσμος» έχει τα τραγούδια του έτσι και τα παιδιά του Θεού (παιδιά, όχι ενός κόσμου - άκοσμου) έχουν τα δικά τους, που για να μη συγχέονται με τα «κοσμικά» και τα αμαρτωλά, ονομάζονται πνευματικές ωδές. Εμπνευσμένο από την αρμονία του σύμπαντος και την αλήθεια της αγίας Γραφής, το χριστιανικό τραγούδι εκφράζει τα αγωνιζόμενα χριστιανικά νιάτα, χαροποιεί και ενθουσιάζει μικρούς, νέους, αλλά και μεγαλύτερους στην ηλικία. Είναι ένα μέσο προσευχής, ομολογίας και σωστής ψυχαγωγίας…
_________________

…Επομένως, τα «Χριστιανόπουλα» ΔΕΝ είναι… «ξενέρωτα» (έκφραση ενός «κόσμου» - άκοσμου), δεν είναι παιδιά που τραγουδούν «χαζά χριστιανικά τραγουδάκια» (έκφραση ενός «κόσμου» - «ακοινώνητου» και αλειτούργητου), διότι όπως είπα πιο πάνω για τα τραγούδια τα χριστιανικά, «…Είναι ένα μέσο προσευχής, ομολογίας και σωστής ψυχαγωγίας…»,
Αλλά ούτε και όλα τα μη χριστιανικά τραγούδια είναι «αμαρτωλά», αφού όπως έγραψα πιο πάνω:
«Εκτός όμως από τη λατρεία ο άνθρωπος έχει και τόσες άλλες εκδηλώσεις: Τραγουδάει σε ευχάριστα και σε θλιβερά γεγονότα της ζωής του. Έχει τραγούδια για τη γέννηση, για το γάμο, για τη χαρά, για το θάνατο και την κηδεία, για την άνοιξη και το καλοκαίρι, για το βουνό και τη θάλασσα, για τον τρύγο και για τον πόλεμο. Αυτά λέγονται ωδές.».
 

Έχουμε λοιπόν ωδές – τραγούδια διάφορα - που μπορεί να μην είναι μεν «πνευματικά» με την απόλυτη έννοια τη θρησκευτική, αλλά ούτε και στα «κοσμικά» – «αντιχριστιανικά» – «αμαρτωλά» τραγούδια μπορούν να υπαχθούν οι ωδές αυτές. 

Μπορεί, ακόμα, τα τραγούδια αυτά να είναι πράγματι και μια «κατάθεση ψυχής», αλλά όχι και «μέσο προσευχής και ομολογίας θρησκευτικής πίστεως» όπως είναι (συνήθως) τα χριστιανικά τραγούδια.
 

Πρέπει εδώ να αναφέρω – εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι – ότι τα δημιουργήματα της νεότερης ελληνικής χριστιανικής ποίησης, υστερούν κατά πολύ από εκείνα της παλαιότερης εκκλησιαστικής μας υμνογραφίας. Πολλά δηλαδή από αυτά έχουν συντεθεί πρόχειρα, περιστασιακά και χωρίς έμπνευση, ίσως από αδέξια χέρια, ενώ τα αρχαία συντάσσονταν από πατέρες και δάσκαλους με αξιόλογη μόρφωση.
Ωστόσο, θα ήταν άδικο αν δεν έλεγα ότι υπάρχουν – ευτυχώς – και τραγούδια νεώτερων χριστιανών ποιητών μας οι οποίοι έζησαν και αγάπησαν τον αγώνα για την κατάκτηση της αλήθειας και τον έκαναν τραγούδι, ένα τραγούδι δυνατό, ρωμαλέο που συγκινεί και εμπνέει (όπως προσωπικά έχω διαπιστώσει) τα νιάτα…
Έχω όμως με λύπη μου διαπιστώσει ότι μέσα στα τραγούδια της σύγχρονης Ελλάδας έχουν «τρυπώσει» και πολλά προϊόντα αιρετικών, προτεσταντών κυρίως…
Ένα άλλο που έχω επίσης διαπιστώσει είναι ότι ποιήματα ορθοδόξων τα έχουν συμπεριλάβει στα υμνολογία τους διάφοροι ετερόδοξοι όπως το τραγούδι «Λαμπροτέρα ηλίου η γη» που «βρέθηκε» και σε προτεσταντικό υμνολόγιο ενώ είναι του Κ. Διάλυμα, ορθόδοξου δάσκαλου του ευαγγελίου που έζησε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.
 

Από τα τραγούδια δε – πνευματικές ωδές – που αγάπησα ήταν και αυτά που είχαν «καθαριστεί» και τροποποιηθεί με βάση το πνεύμα της χριστιανικής ζωής και της ορθόδοξης λατρείας μας. Ποτέ, για παράδειγμα, ο χριστιανός δεν μιλάει στο Θεό με τη συνείδηση του ότι είναι «καθάρια» η ψυχή του και «παρθενικό» το στόμα του, αλλά αισθάνεται την αθλιότητά του και ζητάει την κάθαρση από τη Θεία χάρη. Γι αυτό, σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν σωστή η παρέμβαση στο κείμενο με επιδίωξη, χωρίς να βλαφτεί η μορφή του, να του δοθεί ένα σωστό θεολογικό και Χριστοκεντρικό περιεχόμενο.

…Και πάντα μιλάμε για πνευματικές ωδές!

 Διότι τι τροποποίηση θα μπορούσε π.χ. να γίνει σε ένα «κοσμικό» τραγούδι ώστε να γίνει χριστιανικά αποδεκτό; Ένα τέτοιο είναι και αυτό που λέει:

«...Κάπου υπάρχει η αγάπη μου, μα δεν ξέρω πού!
Θα τη γυρέψω στα χαρτιά, θα τη γυρέψω στα άστρα
και σαν τη βρω, στ’ ορκίζομαι, πως θα ντυθώ μες στα άσπρα...»

Πόσο «πνευματικός» είναι αυτός (και το τραγούδι του) που ψάχνει (οτιδήποτε) να το βρει («ποιητική αδεία»!) στα χαρτιά και στα άστρα και στα μέντιουμ, και μέχρι τότε παραμένει… «μαυροντυμένος» μέσα και έξω;
_________________

Και για να μη λέει κάποιος που δεν με ξέρει ότι είμαι «κολλημένος» με τα χριστιανικά μόνο τραγούδια, δεν είναι υπερβολή να πω ότι αμέτρητα - μη θρησκευτικά - τραγούδια (δημοτικά, και όχι μόνο) γνωρίζω και τραγουδώ από παιδί, πολλά από τα οποία, ανάλογα με την περίσταση, μου έρχονται αυθόρμητα και τα τραγουδάω εξωτερικεύοντας έτσι, τόσο μια μεγάλη μου θλίψη όσο και μια μεγάλη μου χαρά, αλλά και διάφορα άλλα συναισθήματα… Δεκαετίες τώρα, μέχρι και σήμερα!..

Ένα τέτοιο τραγούδι που εκφράζει πολλά και διάφορα, αλλά και μια νοσταλγία, είναι και αυτό:

«Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο,
μικρό παιδί!..
…Στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο,
μικρό παιδί!

Κι όταν η βαρυχειμωνιά,
μου πάγωνε τα χέρια,
Στον ουρανό τα σήκωνα,
να ζεσταθούν στ’ αστέρια!
Στον ουρανό τα σήκωνα,
να ζεσταθούν στ’ αστέρια!

Παιδί στα δεκατέσσερα,
μου ’κλεψαν τη χαρά μου,
μικρό παιδί!..
…Τον Ήλιο είχα στην καρδιά,
το γέλιο συντροφιά μου,
μικρό παιδί!

Κι όταν η βαρυχειμωνιά,
μου πάγωνε τα χέρια…»

Παναγιώτης

Σταυρούλα

ο FORUMEPISKEPTHS έγραψε
Δευτέρα, 5 Μαΐου 2008 6:50 πμ:

«How much "weaker in faith" can we be.»

Μεγάλη μας η χάρη και η τιμή αγαπητή Σταυρούλα, να μοιραστείς μαζί μας (με αυτό το εν βαθέων σχόλιο σου) τις σκέψεις σου από τις εμπειρίες σου εκεί στην Αμερική, στην κοινότητα και στην ιεραποστολή. Σε ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε να σας δίνει ο Θεός δύναμη και κουράγιο για να μην αποκάμετε από τις αντιξοότητες, αλλά να συνεχίσετε την καλή αυτή προσπάθεια, χωρίς φόβους για σκιές και άλλα τέτοια.

Και όταν τα λόγια τελειώνουν, αρχίζουμε το τραγούδι:

«Χαράς καιρός επέστη,
ημέρα εορτής,
Χριστός -; Χριστός Ανέστη,
Χριστός ο Λυτρωτής.
Σκιρτών θυσίαν φέρε,
λαέ προς τον Θεόν,
αγνή Παρθένε χαίρε,
και χόρευε Σιών!
Ο Άδης ενεκρώθη,
αγάλλεστε λαοί,
εις τους νεκρούς εδόθη
αθάνατος ζωή!..»

«Αδέλφια, ελάτε στο πανηγύρι,
σφίξτε τα χέρια με μια καρδιά..
σμίξτε τα χείλη στο θείο ποτήρι.
Λαμπρή είν' η μέρα π' αργοξυπνά!
Χριστός Ανέστη, το λέει τ' αγέρι..
πέρα στους κάμπους και στα βουνά,
αύρες μηνάνε το νέο στη φτέρη..
Λάμπρη εάν' η μέρα π' αργοξυπνά!
Ανάσταση είναι και στις καρδιές μας,
Άγγελοι ψάλλουν το Ωσαννά,
τόπαν οι σπίνοι στις πασχαλιές μας..
Λάμπρη εάν' η μέρα π' αργοξυπνά!»

«Χριστός Ανέστη, όλοι ευφρανθείτε..
μέσα στην άνοιξη, νέα ζωή.
Χριστός Ανέστη, αναστηθείτε,
νεκρός μη μείνει πλέον κανείς!..»

Πού πορευθώ;

Πού πορευθώ από του Πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω; Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, συ υπάρχεις εκεί. Εάν καταβώ εις τον Άδην, πάρει. Εάν αναλάβω τας πτέρυγάς μου κατ' όρθρον και κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης και γαρ εκεί η χείρ σου καθοδηγήσει με.

(Ψαλμ. ρλ η` 6)

Φώς ιλαρόν

Φώς ιλαρόν, αγίας δόξης αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ,
ελθόντες επί τήν ηλίου δύσιν, ιδόντες φώς εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα, Θεόν,

Αξιόν Σε εν πάσι καιροίς υμνείσθαι φωναίς αισίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ο διδούς, διό ο κόσμος Σέ δοξάζει.