Χρόνια μου μοσχομύριστα,
παιδιάστικά μου χρόνια,
βραγιές με τα τριαντάφυλλα,
κλωνάρια με τ' αηδόνια.
Στη ζήση μου σας έβαλα,
άσειστα θέμελά της,
από τα πρώτα χρόνια της
ως τα γεράματά της.
Ήμουν δεκάχρονο παιδί,
της άνοιξης λουλούδι,
πιστό του κατηχητικού,
κι εγώ ένα μαθητούδι.
Για μέτρησέ τα, αν μπορείς,
ποσά διαμάντια πήρα,
ρουφώντας κάθε Κυριακή,
τα λόγια του Σωτήρα!..
Παιδί θα μείνω στη ψυχή,
με φρόνηση στο νου μου,
ελπίδα της Πατρίδας μου
καμάρι του γονιού μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου