Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια...

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, αυτό που λέγαμε εδώ και κάποιες δεκαετίες με τα παιδιά στο κατηχητικό, και με τις χριστιανικές νεανικές παρέες, είναι το ακόλουθο:

ΨΑΡΑΔΕΣ

ΣΤΑ ΞΑΝΘΑ Τ’ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ ΡΟΔΙΖΕΙ
ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΙ Μ’ ΑΧΤΙΔΕΣ ΧΡΥΣΕΣ
ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΕΛΠΙΔΑ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΤΙΣ ΑΝΗΛΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

ΚΙ ΕΙΝ’ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΡ’ ΑΠΛΩΜΕΝΗ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΙΧΩΣ ΧΑΡΑ
ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟ ΔΙΧΤΥ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
Ν’ ΑΠΛΩΘΕΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΤΟΥ ΨΑΡΑ

ΕΜΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΨΑΡΑΔΕΣ ΓΕΝΕΙΤΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΙ ΑΓΑΠΗ ΜΑΖΙ
ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ENAΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΔΕΙΤΕ
ΝΕΚΡΩΜΕΝΟ, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΕΙ…

ΤΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ
ΦΤΩΧΟΙ Ή ΠΛΟΥΣΙΟΙ – ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟΙ!
…ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ,
ΟΛΟ ΠΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΧΘΟΥΣ ΖΩΗ…

ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ, ΠΑΙΔΙΑ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΦΩΣ
ΑΣ ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ, ΚΑΙΡΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ!
ΟΛΟΙ ΔΙΧΤΥΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΙ ΕΜΠΡΟΣ…

Παναγιώτης